سیستم اعلام حریق متعارف نوعی سامانه هشدار دهنده است که پس از بررسی نشانه های موجود در یک محدوده به نتیجه گیری رسیده و بروز حادثه را شناسایی و آن را به همه خبر می دهد. این سازه اجزای داخلی و خارجی زیادی دارد که هر یک در به نوعی در کارایی آن موثر اند. مثلا آژیرها توجه افراد را مبنی بر وقوع حادثه جلب می کند یا سنسور ها عواملی مثل دود، نور یا حرارت را تشخیص می دهند. این در حالی است که کمتر کسی اهمیت نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف را درک می کند. اگر پروسه نصب و جایگذاری این کابل ها به درستی انجام نشود سامانه نام برده نمی تواند به درستی کار کند. در نتیجه پروسه شناسایی حریق با شکست مواجه خواهد شد. در ادامه ضمن بررسی این عنصر در سیستم اعلان حریق، به بررسی مراحل انجام آن نیز می پردازیم.

نقشه سیستم اعلام حریق متعارف

نقشه سیستم اعلام حریق متعارف به یک طرح فیزیکی یا دیجیتالی اشاره دارد که تمام جزئیات مربوط به یک سیستم هشدار دهنده در آن رسم شده اند. از جایگذاری لوله ها و سیم ها گرفته تا جایگاه دتکتور، شستی، آژیر و … همه و همه در آن درج شده اند. این ترسیم در حالی صورت گرفته است که ابعاد همه چیز از پیش در آن تعیین شده است. لازم به ذکر است که پروسه رسم این طرح توسط متخصصان امر اعلان حریق انجام می شود. بدیهی است که این نقشه باید با استانداردهای های جهانی وضع شده در این باره مطابقت داشته باشد.

اجزای وابسته در سیم کشی اعلام حریق متعارف

بهتر است پیش از بررسی نقشه سیستم اعلام حریق متعارف یا مراحل انجام آن به بررسی کلیه اقلامی بپردازیم که می توانند در این پروسه حضور داشته باشند. پنل ها جزو اولین و مهم ترین قطعات هستند. آنها وظیفه دریافت و آنالیز پیام ها را بر عهده دارند. یعنی هشدار را از سنسور ها دریافت کرده، و پس از سبک و سنگین کردن تمام فرضیه ها دستور صدور یا عدم صدور خبر را ارسال می کنند. البته این اجزا در اینجا به پایان نمی رسند. سایر قطعات موجود در سیم کشی اعلام حریق متعارف به شرح زیر است.

هر چقدر هم اجزای موجود در این سامانه اصولی انتخاب و نصب شوند، باز هم نمی توانند به شکل صد درصدی بر روی خاموشی آتش نقش داشته باشند. چرا که در اینجا ضرورت حضور یک سامانه خاموش کننده مثل CAFS احساس می شود. کفس یک سیستم نوین خاموش کننده حریق است که با استفاده از دو عنصر کف و هوای فشرده کار می کند. این سازه می تواند در خاموشی‌ انواع آتش نقش داشته باشد. لازم به ذکر است که این پروسه با کمترین دخالت انسانی انجام می شود.

کابل مناسب برای سیم کشی اعلام حریق متعارف

اصولی یا غیر اصولی بودن سیم کشی شما در این سامانه تا حد زیادی به کیفیت کابلی که استفاده می کنید، بستگی دارد. بدیهی است که این کابل باید از متریالی ساخته شود که در هنگام آتش سوزی منحل نشود. این اقلام دارای انواع مختلفی هستند. دسته ای از آنها پس از برخورد با حرارت بالا کارایی خود را از دست می دهند. اما برخی دیگر تا زمانی که سیستم وظیفه خود را به پایان برساند کار می کنند. کابل های دسته دوم معمولا غلاف دار هستند یا از نوعی پوشاننده پلاستیکی استفاده می کنند. بدیهی است که این کابل ها نباید خود منجر به آتش سوزی یا گسترش حریق شوند‌. عدم تولید گازهای سمی نیز از دیگر ویژگی هایی است که باید در این اجزا وجود داشته باشد.

سیم کشی اعلام حریق متعارف

برای شروع بهتر است مراحل کلی نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف را جزء به جزء ذکر کنیم. ابتدا نقشه سیستم اعلام حریق متعارف توسط یک کارشناس به دقت خوانده می شود. سپس پروسه کابل کشی با توجه به متراژ ساختمان و جزئیات درج شده در نقشه انجام می گیرد. پس از تکمیل این روند دتکتور ها که می توانند شامل مدل های دود، حرارت، شعله یا گاز باشند در محل مناسب نصب می شوند.

نصب آژیرها، شستی ها و کنترل پنل نیز در همین حین انجام می شود. در این میان فرایند جایگذاری پنل مرکزی (که وظیفه کنترل سازه را دارد) با دقت و دشواری بیشتری انجام می شود. لازم به ذکر است که جای دادن سیم ها به بدنه فلزی و ماژول ها در جایگاه مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در گام آخر کافی است کلیه اجزای باقی مانده را در جایگاه خود نصب، و کارایی صحیح هر کدام از آنها را به شکل جداگانه تست کنید.

سیم کشی دتکتور

حال که با روند کلی نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف آشنا شدید، بهتر است پروسه کابل کشی اجزای مهم آن را بررسی کنیم. در این میان دتکتور یکی از مهم ترین و حیاتی ترین مواردی است که می تواند در این سیم کشی و سیستم جای داشته باشد. این اقلام از دو بخش پایه و بدنه تشکیل شده اند. برای جداسازی آنها کافی است دتکتور را چند دور بچرخانيد. پایه دتکتور از چند پیچ اتصال دهنده تشکیل شده است. تعدادی از آنها برای متصل شدن به منبع تغذیه، و مابقی برای ارتباط گیری با دتکتور های بعدی طراحی شده اند. در اینجا کلیه سوییچ ها باید به ترتیب مثبت و منفی به هم وصل شوند.

سیم کشی کنترل پنل

ساختار این نمونه تا حدودی شبیه به دتکتور است. تعدادی سوئیچ مثبت و منفی در آن وجود دارد که برخی برای اتصال به منبع تغذیه و دتکتور ها، و برخی دیگر برای وصل شدن به پنل های بعدی طراحی شده اند. در این میان سنسورهای مربوط به برد الکتریکی، نشانگر ها و ترمینال های وصل شونده نیز باید به دقت جای گذاری شوند. توصیه می کنیم که این پنل ها را در نقطه ای نصب کنید که شناسایی و دسترسی به آنها برای آتش نشان ها آسان باشد.

سیم کشی هشدار دهنده ها

بدیهی است که صدای آژیر های هشدار دهنده باید از 65 دسی بل بیشتر باشد. درواقع این صدا باید در تمام ساختمان به وضوح شنیده شود. با وجود اینکه این هشدار دهنده ها به خوبی توجه افراد را به خود جلب می کنند حضور آنها به تنهایی موثر نیست. بلکه باید آنها را در کنار فلاشر ها یا همان چراغ های چشمک زن قرار داد. نحوه سیم کشی اعلام حریق متعارف درباره هشدار دهنده های آن چندان دشوار نیست. فقط باید گیرنده و فرستنده پیام ما بین پنل و آژیر قرار بگیرد.

سیم کشی شستی

شستی ها دارای ساختار ساده ای هستند. آنها از دو رشته سیم تشکیل شده اند که گروه اول مربوط به ورودی ها و گروه دوم مربوط به خروجی ها هستند. هر کدام از آنها باید به منبع تغذیه و کنترل پنل وصل شوند. توجه داشته باشید که نصب یک عامل مقاومتی 470 اهمی بر روی این سازه جزو واجبات است.

سوالات متداول

1- سیستم اعلام حریق متعارف چیست؟ نوعی سامانه هشدار دهنده آتش است که پس از ایجاد آتش سوزی آن را به همه خبر می دهد.

2- چه اجزایی در این سامانه هشدار دهنده وجود دارند؟ شستی، دتکتور، فلاشر و پنل مرکزی از جمله این اجزا هستند.

3- کابل های موجود در این سیستم چه ویژگی هایی باید داشته باشند؟ مقاومت بالایی را در برابر حریق داشته باشند و در صورت سوختن موجب تولید گازهای سمی یا گسترش آتش نشوند.