سیستم اعلام حریق متعارف
سیستم اعلام حریق متعارف CONVENTIONAL مجموعه ای از فلاشر، آژیر، شستی اعلام حریق، دتکتور حرارتی و دتکتور دود است که می تواند منطقه ای (زون) که دچار آتش سوزی شده است را تشخیص داد. بر حسب زون سیستم اعلام حریق متعارف از یک زون تا ۴۸ زون است و شما می توانید با توجه به بزرگی ساختمان و مجموعه اندازه آن را انتخاب کنید. در این مقاله از مجموعه کفسیران به بررسی نحوه عملکرد سیستم اعلام حریق متعارف پرداخته ایم.
اجزای سیستم اعلام حریق متعارف
اجزای سیستم اعلام حریق کانونشنال نقش کلیدی در تشخیص و اعلام حریق دارند. این اجزا به طور هماهنگ عمل کرده و با دریافت و پردازش سیگنال های هشدار، ساکنان را از وقوع خطر مطلع می کنند. در ادامه به بررسی اینکه اجزا سیستم اعلام حریق متعارف چیست می پردازیم:
- پنل مرکزی اعلام حریق: مرکز کنترل سیستم که داده های دتکتورها و شستی ها را پردازش کرده و در صورت تشخیص حریق، فرمان فعال سازی آژیرها و فلاشرها را صادر می کند.
- دتکتورها: شامل دتکتورهای دود، حرارت، شعله و گاز که تغییرات محیطی ناشی از آتش سوزی را شناسایی کرده و سیگنال هشدار را به پنل مرکزی ارسال می کنند.
- شستی های اعلام حریق: کلیدهای دستی که در نقاط مختلف ساختمان نصب شده و با فشردن آن ها توسط افراد، سیستم اعلام حریق به صورت فوری فعال می شود.
- آژیرها و فلاشرها: تجهیزات هشدار دهنده که با تولید صداهای بلند و نورهای چشمک زن، ساکنان و نیروهای امدادی را از وقوع آتش سوزی آگاه می کنند.
نحوه عملکرد سیستم اعلام حریق متعارف CONVENTIONAL
در این سیستم، هر زون به صورت مجزا به پنل مرکزی متصل است. در حالت عادی، جریان کمی از دتکتورها عبور می کند. اما در صورت وقوع حریق، دتکتورها تغییراتی در محیط (مانند دود یا افزایش دما) را تشخیص داده و جریان عبوری افزایش پیدا خواهد کرد. این تغییر توسط پنل مرکزی شناسایی شده و زون مربوطه را مشخص می کند. سپس آژیرها و فلاشرها فعال شده و ساکنان از وقوع حریق آگاه خواهند شد. چهار حالت زیر ممکن است در سیستم اعلام حریق متعارف (کانونشنال) رخ دهد:
- حالت عادی: جریان عبور از مدار کم و میزان آن نرمال است و چراغ سبز در این حالت روشن است.
- حالت دوم: در این حالت چراغ زرد روشن است و هنگامی که سیم ها دچار پارگی و آسیب شوند این چراغ روشن می شود و نشان می دهد که در سیستم اشکال وجود دارد.
- حالت سوم: هنگامی که حریق رخ دهد، چراغ قرمز روشن می شود.
- حالت چهارم: هنگامی است که سیستم دچار اتصال کوتاه شده باشد. زمانی که دو سیم به هم برخورد کنند، اتصال کوتاه رخ می دهد و باعث روشن شدن چراغ زرد می شود.
کاربردهای سیستم اعلام حریق کانونشنال یا متعارف
در مورد اینکه کاربردهای سیستم اعلام حریق متعارف چیست باید بگوییم که بسته به اندازه محیط و تعداد زون ها تعداد اجزای سیستم اعلام حریق متعارف متفاوت است. سال ها است که سیستم اعلام حریق کانونشنال در دنیا استفاده می شود و از نظر تکنولوژی کیفیت خوبی داشته است. این نوع سیستم اعلام حریق به دلیل نوع سیم کشی و نوع ساختاری که دارد در محیط های زیر استفاده می شود:
- در محیط های کوچک و کم رفت و آمد
- در محیط با جمعیت کم
- در محیط های غیرصنعتی
- در محیط هایی با کاربری غیر از بیمارستان ها، هتل های بزرگ و فروشگاه های زنجیره ای بزرگ
سیستم اعلام حریق کانونشنال، نوعی سیستم ایمنی فشار ضعیف است. اگر برای خرید سیستم اعلام حریق بودجه شما کم باشد این نوع سیستم انتخاب مناسبی است.
طراحی سیستم اعلام حریق متعارف یا کانونشنال
زون بندی محیط یا ساختمان مهم ترین موضوع برای طراحی سیستم اعلام حریق متعارف است. برای زون بندی مهم ترین نکات شامل گزینه های زیر می شوند:
- هر خانه ویلایی به طور جداگانه باید برای آن یک زون در نظر گرفته باشد.
- در ساختمان های چند طبقه یک زون برای هر طبقه باید اختصاص داده شود.
- یک زون برای پلکان اضطراری باید وجود داشته باشد.
- برای موتورخانه یک زون باید اختصاص داده شود.
- یک زون برای اتاقک آسانسور باید در نظر گرفته شود.
- بیشتر از ۳۰۰۰ متر طول زون نباید، باشد.
- مساحت زون بیشتر از ۲۰۰۰ متر مربع نباشد.
- طول زون بیشتر از ۳۰۰۰ متر نباید باشد.
- بهتر است بین ۲۰ تا ۲۴ عدد تعداد اجزا یک زون باشد.
در این جا به این نکته توجه کنید که هر زون شامل دتکتور یا شستی یا هر دوی آن ها است و هر زون از منطقه خاص خود محافظت می کند. مجموعه ما (کفسیران) تولید کننده انواع تجهیزات آتش نشانی و اطفای حریق است. یکی از تجهیزات تولید کننده شرکت ما سیستم فوم هوای فشرده CAFS است. برای خاموش کردن انواع حریق آتش نشانان مدرن از این روش در راستای افزایش بهره وری آب استفاده می کنند.
سیم کشی مدار و نقشه سیستم اعلام حریق متعارف CONVENTIONAL
برای این که سیستم اعلام حریق کانونشنال به خوبی کار کند باید از سیمی مناسب وباکیفیتی استفاده شود. در این سیستم از دو نوع سیم استفاده می شود. قبل از آشکار شدن حریق یک دسته از سیم ها فعال می شوند و دسته دیگری سیم ها بعد از این که حریق آشکار شد، فعال می شوند. قبل از آشکار شدن حریق از شستی ها و دتکتور استفاده می شود و باید در آن ها از سیم ۱.۵ میلیمتر pvc استفاده شود.
در مکان هایی که ممکن است به سیم آسیب مکانیکی وارد شود باید از غلاف مکانیکی استفاده شود. بعد از آشکار شدن حریق از آژیر و منبع تغذیه استفاده می شود و از همان کابلی که برای دتکتور و شستی ها استفاده شده است، می توان برای این دو هم استفاده کرد؛ ولی باید حفاظ مکانیکی فولادی داشته باشد. در مورد اینکه نحوه سیم کشی سیستم اعلام حریق متعارف چیست باید گفت که در این نوع سیستم سیم کشی به دو صورت زیر است:
- به صورت ستاره ای
- به صورت انشعابی
سیم کشی به این صورت است که در وسط مدار پنل مرکزی قرار می گیرد و با دو سیم اتصالات انجام می شود. یکی از سیم ها برای آژیرهای اعلام حریق و یکی دیگر از سیم ها برای شستی و دتکتور است. در واقع روی مدار سیم همه ی این تجهیزات نصب نمی شوند.
مراحل سیم کشی سیستم اعلام حریق متعارف
مراحل سیم کشی سیستم اعلام حریق کانونشنال شامل گزینه های زیر می شوند:
- مشخص کردن تمام تجهیزات و جانمایی آن ها بر روی نقشه
- انجام کابل کشی
- نصب پنل و المان ها
- اتصال سیم زمین به بدنه فلزی پنل
- تست کنترل پنل و دیگر تجهیزات
- توسط دستگاه اهم متر مدار سیم کشی چک شود.
- اطمینان یافتن از محکم بودن اتصالات سیستم اعلام حریق
- مطمئن شدن از سالم بودن عایق روی سیم ها
- بستن درب پنل، گذاشتن باتری ها و متصل کردن سیستم به برق
مزایا و معایب سیستم اعلام حریق متعارف
سیستم اعلام حریق کانونشنال یکی از گزینه های پرکاربرد برای ایمنی در برابر آتش سوزی است که به دلیل سادگی و هزینه مناسب، در بسیاری از ساختمان های کوچک و متوسط استفاده می شود. با این حال، مانند هر سیستم دیگری، این فناوری نیز دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود است که در ادامه بررسی خواهد شد.
مزایا سیستم اعلام حریق کانونشنال
- سادگی و هزینه کمتر: طراحی این سیستم ها ساده تر از مدل های آدرس پذیر است، به همین دلیل هزینه های خرید، نصب و نگهداری آنها پایین تر بوده و برای پروژه های با بودجه محدود گزینه مناسبی محسوب می شود.
- مناسب برای فضاهای کوچک: در ساختمان هایی با مساحت کم و تعداد زون های محدود، سیستم متعارف کارایی خوبی دارد و می تواند هشدارهای لازم را به درستی ارسال کند، بدون اینکه نیازی به فناوری های پیچیده و گران قیمت باشد.
معایب سیستم اعلام حریق کانونشنال
- عدم تشخیص دقیق محل حریق: این سیستم تنها قادر به تعیین زون کلی وقوع آتش سوزی است و نمی تواند محل دقیق آن را مشخص کند، که این موضوع ممکن است در ساختمان های بزرگ باعث تاخیر در واکنش به حریق شود.
- سیم کشی گسترده و پرهزینه: در سیستم متعارف، هر زون به صورت مستقل به پنل متصل می شود که این موضوع نیاز به کابل کشی زیادی دارد. در نتیجه، برای ساختمان های وسیع، هم هزینه نصب افزایش می یابد و هم نگهداری و تعمیرات دشوارتر می شود.
مقایسه سیستم اعلام حریق متعارف با سیستم آدرس پذیر
در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر، هر دتکتور دارای آدرس منحصر به فردی است که امکان تشخیص دقیق محل حریق را فراهم می کند. همچنین، سیم کشی در این سیستم ها به صورت حلقه ای (لوپ) است که نیاز به کابل کشی کمتری دارد. با این حال، هزینه تجهیزات و نصب سیستم های آدرس پذیر بالاتر از سیستم های متعارف است. عمده ترین تفاوتی که بین این دو سیستم وجود دارد، شامل دو گزینه زیر می شود:
- میزان دقت در انتخاب محل وقوع حریق
- نحوه سیم کشی
سیستم اعلام حریق آدرس پذیر هر جز آن یک کد دارد که به طور دقیق مشخص می کند که آتش سوزی در کجا روی داده است. در سیم کشی سیستم اعلام حریق متعارف از دو سیم و در سیم کشی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر از یک سیم استفاده می شود. از مزیت های سیستم اعلام حریق متعارف بدون در نظر گرفتن سیستم اعلام حریق آدرس دهی به گزینه های زیر می توان اشاره کرد:
- این نوع سیستم اعلام به شما کمک می کند تا متوجه وقوع حریق در محیط شوید تا آسیب کمتری به مال و جان افراد وارد شود.
- به دلیل قیمت پایینی که دارد برای پروژه های کوچک به صرفه است و کاربرد خوبی دارد.
- هزینه پایین تری نسبت به سیستم اعلام حریق آدرس پذیر دارد.
- الگوریتم طراحی این نوع سیستم اعلام حریق در بیشتر برندها یکسان است و در صورتی که تجهیزی در سیستم خراب شود و در بازار
- تجهیز موردنظر پیدا نشود، می توانید از برند دیگر این نوع سیستم استفاده کنید.
سوالات متداول
سیستم اعلام حریق متعارف چیست و چگونه کار می کند؟
سیستم اعلام حریق متعارف (کانونشنال) شامل پنل مرکزی، دتکتورها، شستی ها، آژیرها و فلاشرها است که در زون های مشخصی نصب می شوند. در صورت تشخیص دود، حرارت یا گاز، دتکتورها سیگنالی را به پنل ارسال کرده و سیستم هشدار را فعال می کنند.
تفاوت سیستم اعلام حریق متعارف با سیستم آدرس پذیر چیست؟
در سیستم متعارف، فقط زون وقوع حریق مشخص می شود، اما در سیستم آدرس پذیر، هر دتکتور آدرس منحصر به فرد دارد و می توان محل دقیق آتش سوزی را تعیین کرد. همچنین، سیستم آدرس پذیر نیاز به سیم کشی کمتری دارد اما هزینه آن بیشتر است.
آیا سیستم اعلام حریق متعارف برای ساختمان های بزرگ مناسب است؟
خیر، این سیستم به دلیل نیاز به سیم کشی گسترده و عدم تشخیص دقیق محل حریق، بیشتر برای ساختمان های کوچک و متوسط توصیه می شود. برای پروژه های بزرگ، سیستم های آدرس پذیر گزینه بهتری هستند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!